Karta Praw Osób Niepełnosprawnych

Karta Praw Osób Niepełnosprawnych została uchwalona przez Sejm Rzeczypospolitej polskiej w dniu 1 sierpnia 1997 roku.

Postanowienia zawarte w uchwale Sejmu mają charakter norm programowych i wyrażają potrzebę zapewnienia realizacji postulatów przyjętych w szczególności w innych aktach normatywnych, w tym w Konstytucji.

Celem osiągniętym w wyniku ustanowienia Karty jest ochrona praw i wolności osób niepełnosprawnych. Z uwagi na to, że nie jest to źródło prawa powszechnie obowiązującego, krąg adresatów postanowień Karty zawęża się jedynie do Sejmu.

Sejm uchwalając Kartę zobowiązał się do respektowania jej postanowień w trakcie swojej dalszej działalności ustawodawczej. Postanowienia Karty mają również znaczenie przy dokonywaniu wykładni przepisów zawartych w źródłach prawa powszechnie obowiązującego m.in w ustawach dotyczących zagadnień niepełnosprawności, rehabilitacji i pomocy społecznej  oraz integracji i przeciwdziałaniu wykluczeniu społecznemu.

Karta Praw Osób Niepełnosprawnych nie stanowi podstawy prawnej do uzyskania od organów państwowych ochrony lub egzekwowania szczególnych uprawnień przez konkretne osoby z niepełnosprawnościami.