Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej jest najważniejszym aktem prawa obowiązującego na terenie kraju, z tego powodu nazywana jest ustawą zasadniczą.

Konstytucja RP z dnia 2 kwietnia 1997 r. została uchwalona przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r.. Została przyjęta przez Naród w referendum konstytucyjnym w dniu 25 maja 1997 r., Przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej została podpisana w dniu 16 lipca 1997 r.

Konstytucja RP weszła w życie 17 października 1997.
Złożona jest z preambuły i 13 rozdziałów:

Preambuła
Rozdział I: Rzeczpospolita
Rozdział II: Wolności, prawa i obowiązki człowieka i obywatela
Rozdział III: Źródła prawa
Rozdział IV: Sejm i Senat
Rozdział V: Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
Rozdział VI: Rada Ministrów i administracja rządowa
Rozdział VII: Samorząd terytorialny
Rozdział VIII: Sądy i Trybunały
Rozdział IX: Organy kontroli państwowej i ochrony prawa
Rozdział X: Finanse publiczne
Rozdział XI: Stany nadzwyczajne
Rozdział XII: Zmiana Konstytucji
Rozdział XIII: Przepisy przejściowe i końcowe

Konstytucja zawiera przepisy odnoszące się do osób niepełnosprawnych w sposób zarówno bezpośredni jak i pośredni.

Pośrednio, poszanowanie praw i potrzeb osób z niepełnosprawnościami odnajdziemy poprzez odwołania do konstytucyjnej zasady solidarności, sprawiedliwości społecznej, równości i godności osoby ludzkiej.

Bezpośrednio do osób niepełnosprawnych i wykluczonych społecznie Konstytucja odnosi się w artykułach 67-69, w brzmieniu:

Art. 67.

1. Obywatel ma prawo do zabezpieczenia społecznego w razie niezdolności do pracy ze względu na chorobę lub inwalidztwo oraz po osiągnięciu wieku emerytalnego. Zakres i formy zabezpieczenia społecznego określa ustawa.
2. Obywatel pozostający bez pracy nie z własnej woli i nie mający innych środków utrzymania ma prawo do zabezpieczenia społecznego, którego zakres i formy określa ustawa.

Art. 68.

1. Każdy ma prawo do ochrony zdrowia.
2. Obywatelom, niezależnie od ich sytuacji materialnej, władze publiczne zapewniają równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych. Warunki i zakres udzielania świadczeń określa ustawa.
3. Władze publiczne są obowiązane do zapewnienia szczególnej opieki zdrowotnej dzieciom, kobietom ciężarnym, osobom niepełnosprawnym i osobom w podeszłym wieku.
4. Władze publiczne są obowiązane do zwalczania chorób epidemicznych i zapobiegania negatywnym dla zdrowia skutkom degradacji środowiska.
5. Władze publiczne popierają rozwój kultury fizycznej, zwłaszcza wśród dzieci i młodzieży.

Art. 69.
Osobom niepełnosprawnym władze publiczne udzielają, zgodnie z ustawą, pomocy w zabezpieczaniu egzystencji, przysposobieniu do pracy oraz komunikacji społecznej.